Viaduct schuift, auto’s razen er gewoon onderdoor
Spectaculair beeld vanuit Rotterdam. Daar schuift Dura Vermeer over knooppunt Terbregseplein een viaduct in delen door de lucht naar de andere kant van de A20. Dat gebeurt al sinds eind vorig jaar, maar nu hangt de betonnen brug over de weg. Het verkeer op de A20 rijdt tijdens het schuiven gewoon door.
Het viaduct maakt onderdeel uit van de nieuwe, 11 km lange snelweg A16 Rotterdam. Omdat het schuiven met 2,5 meter per uur zeer langzaam gaat, merkt de weggebruiker er tijdens het rijden niets van. Een bijzonder gezicht is het wel. Een felblauwe stalen lanceerneus hangt op dit moment in de lucht boven de hoofdrijbaan van de A20, met daarachteraan inmiddels tien delen wegdek met een totale lengte van 240 meter.
Stalen neus
Het viaduct tikt nu de hoofdrijbaan van de A20 richting Hoek van Holland aan. Elke paar weken komt daar aan de achterkant een nieuw deel bij. In totaal wordt er per rijrichting 400 meter wegdek geschoven. Over ongeveer drie weken vindt de volgende schuif plaats en overspant niet alleen de stalen neus, maar ook het viaduct zelf de volledige breedte van de A20 richting Hoek van Holland.
Aan de noordkant van het Terbregseplein worden steeds betonnen wegdekdelen variërend van ongeveer 25 m lang gemaakt. Eerst wordt het staal van het wegdekdeel gevlochten, vervolgens wordt het beton gestort en als laatste vindt de afwerking plaats. Nadat een wegdekdeel is gegoten, moet het twee weken uitharden voordat het over de weg geschoven kan worden.
2023
De wegdekdelen worden een voor een achter de lanceerneus vastgemaakt. Het schuiven gebeurt over de blauwe hulpconstructie naast de pijlers. Een voordeel van deze bouwmethode is dat grotere overspanningen makkelijker overbrugd kunnen worden. De stalen neus overbrugt de afstand tussen de pijlers en zorgt ervoor dat het gewicht goed is verdeeld. Een ander belangrijk voordeel bij de A16 Rotterdam is dat er geen extra grote afsluitingen nodig zijn om het viaduct te kunnen bouwen. Eind 2023 moet het karwei geklaard zijn.
